اگر به روز بودم

عجلو به صلاة نگام                                                        

و

چادر روی اذان صدا گرفت

کلاغ شهر را غسل

مرد در دلمه می زند

بیا        پژواک کاشی می کند

آیینه در چروک سحر می شود

از فلفل

         تن با کو ؟

                       از مرد

                                 سزمین بُکش

روی شیار

             لبخند / نگاه / من

                                     بشکن

ماه را همیشگیِ خاک    لابه لای پوتین ها          سق می کشد

شعر

کشورم

             می وزد در

                              پرچمی رنگ خط کشی می کند .

و بویی از آن

دنیا صادر می شود .

مزارع پنبه می زند .

کسی سمت شرق را نَ........ایست ! چهار زانو .

مادر گل ِِِ پیراهن به سجاده می ریزد .

کوچه از بچه می دود .

مادر هر چه را کوتاه / تر می کند

چاله به چشم عمیق / تر دور می زند .

خیابان به دور    گردن پیچید .

میله که پرنده    مزه مزه  تف

و طارمی نیلوفر نیلوفر     مرداب

                                                     پاهای کسی را دوید .

مرد : بدری دری است

 

                                آینده باز می شود .

دور به کوه جاده

 خطوط     دور انگشتم     کلاغ نفس می گیرد .

تمام  مدت ِِ خیابان     راه شماره می گرفتم .     

شعر

من  گهواره های  زمین را طناب می زند .

سن تکلیف  زیر مادر     غلط

      -------ادامه ی خط به چین و چروک کوچه شتاب -------

من   با دم موهای   که  همیشه را بسته  به نظر می رسد اسب حیوان نجیبی   است

صبح ها خواب مادر را برمی خیزد .

کوچه زیر زن بستر کشید .

کلاغ تمام روز به بدنش  ستایش کرد .

حالا به بشکه های نفت جغرافیا زد .

صفری  را زندگی  کرد .

زن  لامپ را روشن می کند .