شعر

گندم پدری    ببار آورد

شهر       پنجره که چشمک خورد

آتش تا مزرعه کشید

مادر کسی را    ببار   کرد

بزن      خوابید

کسی روزهای مادر را خوابید

زن از صدایی درز که لهجه گرفت :

سلما تو رو حضرت عباس وایسا

خواهرت         هستی          حرامزاده اش را انداخت .