شعر

قد کشیدنم را زنی در بغداد سرمی کشد.  

رسم الخط جهان از پشت بر ما نزول می زند  

جغرافیا

یائسگی

عرق

من تا تو  

             رد می گیرد . 

بابل به نخلی ختم می گیرم . 

تکه ی جسد رطب می دهد .  

حالا خطوط را روی آلت زن شده است .

تیغ مرد را به آرامی دختر می کرد .  

سوگند به ادرار

                    آنگاه هایی که بارش

                                               تخلی تنها لذت من است . 

روز مادر را برد . 

 و پیرزن که  محله خواب رفت . 

ماهی گیر روی تو گره گره خلیج می زند .