شعر

 

 

 

 

 

نهنگ گل نفس کشید

 

ساحل به شهر حاشیه خورد

 

تن دنده نما گرفت

 

آفتاب تا زن برنزه شد

 

قیافه پرچم را آلونک زد

 

ستاره باران زد پلک شهر خورد

 

به مترو اء ت لاف  زدیم

 

دودمان به سفره  کالبد              شکافی  شد

 

شال دور سر پیچید

 

خاندان    به تمام من      قرنطینه می کند

 

سوی خانه از پدر کلمه زنجیر می کشد

 

ما رعایت شد / بعد .