شعر

کشورم

             می وزد در

                              پرچمی رنگ خط کشی می کند .

و بویی از آن

دنیا صادر می شود .

مزارع پنبه می زند .

کسی سمت شرق را نَ........ایست ! چهار زانو .

مادر گل ِِِ پیراهن به سجاده می ریزد .

کوچه از بچه می دود .

مادر هر چه را کوتاه / تر می کند

چاله به چشم عمیق / تر دور می زند .

خیابان به دور    گردن پیچید .

میله که پرنده    مزه مزه  تف

و طارمی نیلوفر نیلوفر     مرداب

                                                     پاهای کسی را دوید .

مرد : بدری دری است

                                آینده باز می شود .

دور به کوه جاده

 خطوط     دور انگشتم     کلاغ نفس می گیرد .

تمام  مدت ِِ خیابان     راه شماره می گرفتم .