شعر

شهر بخود اندازه گرفت

سال چندم از آهنگر             بخود زمان زدیم

نوشته           هایی دختر خانه کرد

مرد   چند را دختر پل زد

مرد      کاشی        هایی نفس کشید

چند تر آنطرف از او عصا زد

دختر به تمام مرد زن شده بود

پارگی به چند

                    دامن سقف زد

آغوش چند   شهررا دروازه گرفت .

شعر

گندم پدری    ببار آورد

شهر       پنجره که چشمک خورد

آتش تا مزرعه کشید

مادر کسی را    ببار   کرد

بزن      خوابید

کسی روزهای مادر را خوابید

زن از صدایی درز که لهجه گرفت :

سلما تو رو حضرت عباس وایسا

خواهرت         هستی          حرامزاده اش را انداخت .

شعر

تمام کوچه های شهر را خوابیدم

پاسپانان تمام من را کشیک کشیدند

شهر من را عبور کرد

شهر را به اتاق آوردم

شعر های مرد را                خواندمش

                                                        کوچه شد

این شعر دختران اورشلیم را قسم خورده بود

خیابان قدم های مرد را سنگفرش که می شود

من را سایه نزنید

این که تمام کوچه های شهر را زندگی کرد

کتابهایش انسان را ورق خورد

سطرهایش مرزها را دور زد

حتا تفتیشچیان را خواند

از کشورش تا خانه زیر تمام سوالها ستون زد

چند هفته پیش خبر تصمیم به اجرای حکم سنگسار زن و مردی در تاکستان منشر شد

دختران را پرسید 

ای دختران صهیون         

                          بیرون زده شوید 

مادری چه وسیع شده است 

از مرزها سلیمان زاده که شد 

خانواده ی دانشجویان در انتظار آزادی فرزندانشان تیتر شده اند .